هر چند که استناد به آمار و اعداد مرتبط با بحران معیشت، می تواند بر غنای تحلیل بیفزاید ولی فقر فزاینده ای که گریبان مردم ایران را گرفته است، آنقدر عیان است که حاجت به بیان آمار نیست.

بنابراین، بدون مقدمه بیشتر، هشداری که را به باورم مجلس شورای اسلامی باید بدان توجه ویژه ای داشته باشد مطرح می کنم و امیدوارم نمایندگان در بررسی بودجه سال آتی، این تذکار را جدی بگیرند و جلوی فاجعه در سال 1401 خورشیدی را بگیرند.

آقایان و خانم های نماینده!

کاسه صبر اقتصادی مردم لبریز شده است؛ امروز مردم ایران در حال تحمل فشار حداکثری در زمینه معیشت هستند، باری که طی سال ها بر آنها تحمیل شده، آرام آرام به حدی سنگین و طاقت فرسا شده که افزودن پر کاهی بر آن، به شسکتن کمر مردم خواهد انجامید؛ مخلص کلام: پیمانه پُرِ پُر است.

از این رو، نه جایی برای افزایش مالیات وجود دارد، نه تابی برای تحمل عوارض بیشتر، نه توانی برای تصمیمات اقتصادی سنگین مانند حذف ارز 4200 تومانی، دستکاری در قیمت حامل های انرژی و نظایر این ها.

حتی اگر معتقدید اقتصاد ایران به جراحی نیاز دارد، بدانید که این بیمار به حدی ضعیف و نحیف است که حتماً زیر عمل خواهد مرد و هرگز به هوش نخواهد آمد؛ عجالتاً هر گونه عملی را به تاخیر بیندازید و فعلاً به تیمار و تقویت آن بپردازید تا شاید در آینده بتواند تیغ جراحی را تاب آورد.

تصمیم عاقلانه اقتصادی، سیاسی و به تاکید عرض می کنم امنیتی این است که هر جا دیدید قرار است حتی در حد یک ریال - فقط یک ریال - هزینه اضافی بر مردم تحمیل شود، جلویش را قاطعانه بگیرید و هر لحظه یادتان باشد که مردم، دیگر تحمل اش را ندارند و از کارمند و کارگر ساده تا بازاری و کارخانه دار، همه و همه گرفتارند.

فریب نسخه های به اصطلاح اقتصاددان های توجیه گر را هم نخورید؛ این که فلان چیز را گران می کنیم یا ارز 4200 را بر می داریم و به جایش یارانه را افزایش می دهیم یا قرار است جلوی فرار مالیاتی را بگیریم هم از آن ترفندهای نخ نماست که تهش را همه می دانیم؛ اگر واقعا می خواهند جلوی فرار مالیاتی را بگیرند، بگیرند؛ به لایحه بودجه که نیازی نیست و وظیفه قانونی شان است.

تحت تاثیر اعداد و ارقام و نمودارها و پاورپوینت ها و لفاظی های به ظاهر علمی ولی در واقع ضد مردمی قرار نگیرید و قاطعانه و شرافتمندانه جلوی هر گونه افزایش قیمت و تحمیل فشار اقتصادی جدید به مردم را بگیرید و الا سال آینده بر تعداد مردمانی که چیزی برای از دست دادن ندارند افزوده می شود و تبعات فاجعه بار امنیتی چنان وضعیتی را پیش می‌آورد که خود بهتر از همه می دانید؛ این گوی و این میدان: بسم الله...

586

جعفر محمدی ( عصر ایران )