اقدام اول، تقویت نیروها و دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی است که می‌توانند مانع وقوع جنایاتی از قبیل آنچه در کرمان رخ داد بشوند. اولین‌بار نیست که چنین جنایتی در کشور ما رخ می‌دهد و با توجه به اینکه گروه‌های تروریستی تکفیری همواره در کمین ما هستند، آخرین بار هم نخواهد بود. می‌دانیم که این گروه‌ها از جمله داعش دست‌پرورده آمریکا و رژیم صهیونیستی هستند و برای آنها کار می‌کنند. حضور این گروه‌های تروریستی-تکفیری در افغانستان آنهم با شواهد فراوانی که برای ایجاد ناامنی توسط آنها در ایران در اختیار داریم، باید دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی ما را نسبت به مرزهای شرقی کشورمان بسیار حساس کند. قبل از جنایت تروریستی کرمان تهدیدهائی از ناحیه گروه‌های تروریستی-تکفیری صورت گرفته بود و حالا بعد از این جنایت هم با شدت بیشتر این تهدیدها را تکرار کرده‌اند. در برابر این تهدیدهای مکرر گذشته و حال، ما برای تقویت نیروها و دستگاه‌های امنیتی کشور چه کرده‌ایم؟ چرا باید اجازه داده شود یک اجتماع مردمی اینقدر بی‌حفاظ باشد که چنین جنایت هولناکی در آن رخ بدهد؟ مگر نمی‌دانیم کرمان به دلیل نزدیکی به مرز شرقی کشور در معرض حوادث ضدامنیتی گوناگونی قرار دارد؟ مگر نمی‌دانیم مدیریت امنیتی سه استان همجوار ایران در افغانستان از زمانی که حکومت خودخوانده طالبان در آن کشور مستقر شده، عناصر دست‌نشانده گروهک‌های تروریست ایرانی وابسته به تکفیری‌ها هستند؟ مسئول امنیت از طرف طالبان در استان هرات که همجوار خراسان رضوی است مولوی توحیدی دست راست ریگی و جدائی‌طلب ایرانی است، مسئول امنیت از طرف طالبان در استان فراه که همجوار خراسان جنوبی است شخصی به نام ضیائی از کماندوهای ریگی و ایرانی جدائی‌طلب است و در استان نیمروز شهر زرنج که همجوار استان سیستان و بلوچستان است مسئول امنیت منصوب طالبان، عبدالمالک ملازاده است که دست چپ ریگی و ایرانی جدائی‌طلب است. آیا این انتصاب‌ها بدون هدف و از روی تصادف و اتفاقی بوده؟! آیا مسئولان ما از پیوند عمیق طالبان با داعش خراسان و تقسیم کار میان آنها برای رد گم کردن و بی‌گناه جلوه دادن طالبان بی‌خبر هستند؟ تا چه وقت باید مردم هزینه این عدم حساسیت‌ها را تحمل کنند؟ درباره اصل برگزاری این قبیل مراسم و ابعاد آن نیز نکاتی وجود دارند که فعلاً مجالی برای پرداختن به آنها نداریم.
اقدام دوم، برخورد با کسانی است که مسئولیت امنیت کشور را برعهده دارند ولی به وظیفه خود عمل نکرده‌اند یا در انجام آن مرتکب قصور شده‌اند. قطعاً اینطور نیست که جنایتی به بزرگی حادثه تروریستی کرمان رخ بدهد و هیچکس در انجام وظیفه امنیتی خود مرتکب قصور یا تقصیری نشده باشد.
یکی از مشکلات کشور ما اینست که در هیچ‌یک از اتفاقاتی که می‌افتند هرگز کسی مقصر نیست! به محض اینکه یک ناامنی رخ می‌دهد و یا جنایت بزرگی مثل جنایت تروریستی کرمان به وجود می‌آید، همه به شعار دادن و سخنرانی روی می‌آورند و تمام حواس‌ها را متوجه دشمن می‌کنند. این درست است که باید متحداً در مقابل دشمن بایستیم و از کیدها و تهدیدها غافل نباشیم ولی توجه به کید دشمن نباید وسیله‌ای باشد برای اینکه افراد مسئول از مسئولیت سنگینی که دارند فرار کنند و با شعار و سخنرانی بر روی قصور یا تقصیر خود سرپوش بگذارند. دشمن هم همین را می‌خواهد و می‌داند که وقتی افرادی که موظف به تامین امنیت هستند به سخنرانی و شعار پناه می‌برند، این به معنای فاصله گرفتن آنها از وظایف اصلی و مشغول شدن به حواشی است، چیزی که به دشمن مجال ادامه ارتکاب جنایت می‌دهد. مسئولان اطلاعاتی و امنیتی باید در برابر هر ناامنی که اتفاق می‌افتد پاسخگو باشند. در کشورهای دیگر اگر یک پل فرو بریزد بالاترین مقام بخش مربوطه استعفا می‌دهد و کنار می‌رود ولی در اینجا ما به موج‌سواری روی می‌آوریم. در این روش باید تجدید نظر قطعی شود تا از یکطرف امنیت کشور بطور کامل تامین گردد و از طرف دیگر دشمن برای همیشه از رسیدن به اهداف شومش ناامید شود.

586

  روزنامه جمهوری اسلامی