این نظر وجود دارد که امارات زمانی که دید ایران واکنش قوی و متناسب با همراهی روسیه و چین در امضای بیانیه هایی که تمامیت ارضی ایران را نشانه می گیرد، نشان نداد و حداکثر آن احضار کاردار بود! به ادعای مورد نظر سرعت بخشیده و از قدرت مالی و لابیگری نهایت استفاده را می کند طوری که پیش‌بینی می شود تحرکات امارات فراتر خواهد رفت و حتی تشدید خواهد شد و امارات با قدرت بیشتری ادعای مالکیت بر جزایر سه گانه را پیگیری می کند.
میان تحلیل‌گران هم نظری وجود دارد که قدرت و ظرفیت امارات، چین و روسیه را جذب کرده است ، حال آن‌که تهران ابزار زیادی برای عقب راندن مسکو و پکن ندارد و منافع بسیاری از خود را با منافع مسکو و پکن بی آن‌که منفعتی ویژه از این همراهی و هم وزن آن بدست آرد، گره زده است.
   شیخ نشین امارات  هر از گاهي  با طرح موضوعاتی مانند میانجی‌گری دیگر کشورها و یا شکایت در مراجع بین‌المللی درباره جزایر سه‌گانه ايران و گرفتن امضای کشورها زیر بیانیه ها، تلاش دارد با سیاستی زیرکانه، موضوع را به گونه‌ای نشان دهد که از مرحله ادعا خارج بوده و به عنوان یک واقعیت و حق برای اماراتی‌ها مطرح است !
امارات عربى از بدو حياتش در ابتداى دهه ١٩٧٠ ، روابط سياسى اش با جمهورى اسلامى ايران را تحت تاثير يك ادعاى بى اساس قرار داده و همين ادعا موجب آن شده تا به رغم همه ی اشتراكات و نزديكى ها ، روابط ابوظبی با تهران ، در كمتر مقطعی آن‌چنان گرم باشد كه شايسته دو همسايه است .
ابوظبی درسال ١٣٨۴ از سفير خود نزد سازمان ملل خواسته  بود تا  از دبير كل اين سازمان بخواهد  به ادعاى آن در خصوص مالكيت سه جزيره ايرانى با عنایت به منشور ملل متحد رسيدگى كند و اين ادعا را براى طرح در شوراى امنيت بفرستد
كه ايران گارد محکمی گرفت و به علاوه شرایط بین المللی نیز مانند الان پرتنش برای ایران نبود و در نتیجه «کوفی عنان» دبیرکل وقت سازمان ملل ادعای امارات را فاقد مدارک و مستندات لازم دانست و درخواست را رد کرد.
مروری بر پرونده ادعاى امارات و نحوه رفتار ايران با آن نشان مى دهد ، قلب واقعيت تاكتيك هميشگی امارات است اما توجه داریم که براساس منشور ملل متحد و اساسنامه نهادهاى حقوقی بين المللى ، اعضاي اين سازمان حق دارند طی تشریفاتی که چندان ساده هم البته نیست، دعواهای حقوقى را در شوراى امنيت  و يا نهادهاى بين المللي ديگر مطرح كنند.
روابط امارات با روسیه و همین‌طور چین و هم‌زمان آمریکا و اتحادیه اروپا در چند سال اخیر گسترش پیدا کرده است. ما شاهد حضور یک میلیون گردشگر روسی در دبی و ابوظبی هستیم . روس ها سرمایه گذاری هنگفتی در امارات داشته اند و پس از جنگ اوکراین نیز پول های خود را از اروپا خارج کرده و در امارات نگهداری می کنند که برای آن‌ها مانند یک واسطه عمل می کند.
نقش آمریکا نیز در این زمینه بسیار مهم است. تا چندی پیش امارات با چین مذاکراتی برای احداث یک پایگاه نظامی چینی در این کشور انجام داده بود. با اعتراض آمریکا به این طرح مشترک چین و امارات ، هر دو کشور از اجرایی کردن این پروژه مشترک صرف نظر کردند.  در حال حاضر در یک روند بسیار آرام آمریکا چراغ سبز را برای همکاری با چین به عربستان و امارات داده است.
قدرت یک کشور به توان اقتصادی‌اش، حمایت مردم از حکومتش، سیاست خارجی ثبات‌آفرینش ، قدرت نظامی‌اش، آبرو و اعتبار جهانی‌اش و بسیاری از عوامل دیگر مربوط می‌شود.
   سیاست خارجی ایران بویژه در بحث تمامیت ارضی و امنیت ملی همیشه از حمایت قوی مردمی برخوردار بوده است ولی این انتقاد در همه ی دولت ها به تمام به آن وارد است که قادر نیست بواسطه ایدئولوژی زدگی و نگاه‌های حزبی و جناحی از مولفه های قدرت که ایران اغلب آن‌ها را به کمال دارد، در عرصه سیاست خارجی استفاده کند.

586
*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار