وقت نیوز : دكتر حسن روحاني ریيس جمهوري اسلامي ايران در مقاله اي در روزنامه آمريكايي واشنگتن پست به تبيين رويكرد دولت جمهوري اسلامي در زمينه تعامل سازنده در عرصه سياست بين المللي پرداخت.
به گزارش وقت نیوز ، درمقاله دكتر روحاني كه بامداد جمعه به وقت محلي در روزنامه واشنگتن پست منتشر شده، آمده است: سه ماه پيش برنامه تدبير و اميد من پشتيباني گسترده مردمي را به دست آورد. ايرانيان رويكرد من در قبال مسائل داخلي و بين المللي را پذيرا شدند، زيرا از مدت ها پيش در انتظار آن بودند. من متعهد به اجراي قول هاي خود به مردم از جمله تعهد به تعامل سازنده با جهان هستم . جهان تغيير كرده است. سياست بين المللي ديگر يك بازي برد و باخت نيست ، بلكه حوزه اي چند وجهي است كه اغلب همكاري و رقابت همزمان روي مي دهند. دوران پدر كشتگي ها گذشته است. انتظار مي رود كه رهبران جهان در تبديل تهديدها به فرصت ها پيشتاز باشند. جامعه بين المللي با چالش هاي بسياري در اين جهان از جمله تروريسم ، افراط گرايي ، مداخله نظامي خارجي ، قاچاق مواد مخدر ، جرايم رايانه اي و تعدي هاي فرهنگي رو به رو است و اين همه در چارچوبي روي داده كه تاكيد آن بر قدرت سخت و كاربرد زور عريان بوده است. ما بايد به پيچيدگي هاي اين مسائل براي حل آنها توجه كنيم. به تعريف من از تعامل سازنده توجه بفرمائيد. در جهاني كه در آن سياست جهاني ديگر يك بازي برد و باخت نيست ، دور از عقل است كه منافع خود را بدون توجه به منافع ديگران دنبال كنيم. رويكرد سازنده به ديپلماسي به معناي گذشتن از حقوق خود نيست، بلكه به معناي تعامل با شريكان بر اساس جايگاه برابر و احترام متقابل براي پرداختن به نگراني هاي مشترك و دستيابي به اهداف مشترك است . به بيان ديگر ، نتايج برد – برد نه تنها مطلوب بلكه قابل حصول هستند. ذهنيت مبتني بر برد و باخت مربوط به دوران جنگ سرد به باخت همگان منتهي مي شود. شوربختانه ، يكجانبه گرايي اغلب همچنان بر رويكردهاي سازنده سايه مي اندازند. امنيت به بهاي ناامني ديگران با پيامدهاي فاجعه بار تعقيب مي شود. بيش از يك دهه پس از ۱۱ سپتامبر ، دو جنگ روي داده و القاعده و ساير افراط گراهاي جنگجو همچنان آشوب مي كنند. سوريه كه از گوهرهاي تمدن است، به صحنه خشونت هاي رقت بار از جمله حملات با سلاح هاي شيميايي تبديل شده كه ما آن را قويا محكوم مي كنيم. در عراق ، ۱۰ سال پس از اشغال تحت رهبري آمريكا ، همچنان هر روز دهها نفر جان خود را از دست مي دهند . افغانستان نيز به خونريزي مشابهي دچار است. رويكرد يكجانبه كه زور عريان را ارج مي نهد و خشونت مي زايد ، آشكارا ناتوان از حل مشكلات پيش روي همه ما از قبيل تروريسم و افراط گرايي است. مي گويم پيش روي همه ما چرا كه هيچ كسي در برابر خشونت زاييده افراط گرايي مصون نيست هر چند اين خشونت هزاران مايل دورتر باشد. آمريكايي ها ۱۲ سال پيش پي به اين واقعيت بردند. رويكرد من به سياست خارجي به دنبال حل اين مسائل از طريق پرداختن به ريشه هاي آنها است. ما بايد براي پايان دادن به رقابت ها و مداخله هاي ناسالم كه موجد خشونت و جدايي ما است ? با هم كار كنيم. ما بايد همچنين به مساله هويت به عنوان يكي از عوامل اصلي تنش در خاورميانه و فراتر از آن توجه كنيم. نبردهاي شوم در عراق ، افغانستان و سوريه در ريشه خود درباره ماهيت هويت هاي اين كشورها و نقش هاي آينده آنها در منطقه ما و جهان هستند. مركزيت مساله هويت در مورد برنامه صلح آميز انرژي هسته اي ما نيز صدق مي كند. براي ما ، تسلط بر چرخه سوخت هسته اي و توليد برق هسته اي همانقدر به متنوع سازي منابع انرژي مربوط است كه به هويت ايرانيان به عنوان يك ملت و طلب ما براي كرامت و احترام و جايگاه آينده ما در جهان مربوط مي شود. بدون درك نقش هويت ، بسياري از مسائل پيش روي ما حل نشده باقي خواهند ماند. من متعهد به رويارويي با چالش هاي مشترك ما از طريق يك رويكرد دو محوري هستم. اول، ما بايد براي حركت به سمت گفتگوي ملي چه در سوريه باشد يا در بحرين ، اشتراك مساعي كنيم. ما بايد فضايي ايجاد كنيم كه در آن فضا مردم خاورميانه بتوانند درباره سرنوشت خود تصميم بگيرند. به عنوان بخشي از اين كار، من آمادگي دولت خود را براي كمك به تسهيل گفتگو بين دولت سوريه و مخالفان اعلام مي كنم . دوم ، ما بايد به بي عدالتي ها و رقابت هاي فراگيرتر كه موجب خشونت و تنش مي شوند بپردازيم . يكي از جنبه هاي كليدي تعهد من به تعامل سازنده در بر گيرنده تلاشي صادقانه براي تعامل با همسايگان و ساير كشورها به منظور شناسايي و رسيدن به راه حل هاي برد – برد است. ما و همتايان بين المللي ما زمان زيادي را و احتمالا زمان بيش از حدي را به بحث در باره اين گذرانده ايم كه چه نمي خواهيم بجاي اينكه درباره آنچه مي خواهيم بحث كنيم. اين منحصر به روابط بين المللي ايران نيست. در فضايي كه بخش زيادي از سياست خارجي نتيجه مستقيم سياست داخلي است ، تمركز بر آنچه نمي خواهيم راه آساني براي خروج از مسائل دشوار براي بسياري از رهبران جهان است. بيان آنچه مي خواهيم نيازمند شهامت بيشتري است. پس از ۱۰ سال فراز و نشيب ، آنچه همگان در ارتباط با پرونده هسته اي ما نمي خواهند روشن است. پويايي مشابهي در ارتباط با رويكردهاي متضاد در قبال سوريه مشخص است. اين رويكرد مي تواند براي تلاش ها به منظور جلوگيري از داغ شدن مناقشه هاي سرد مفيد باشد. اما به منظور گذر كردن از بن بست ها چه در مورد سوريه يا برنامه هسته اي كشور من يا روابط كشور من با آمريكا ، بايد هدف گيري بالاتري داشته باشيم. بجاي تمركز بر چگونگي جلوگيري از بدتر شدن مسائل، بايد درباره راه هاي بهتر كردن مسائل فكر و صحبت كنيم. براي انجام اين كار، همه ما نيازمند داشتن اين شهامت هستيم كه آنچه مي خواهيم را به روشني و صادقانه بيان كنيم و آن را با اراده سياسي براي انجام اقدامات لازم حمايت كنيم. اين عصاره رويكرد من به تعامل سازنده است. من در حالي كه عازم نيويورك براي شركت در مجمع عمومي سازمان ملل مي شوم ، از همتايان خود مي خواهم از فرصت پيش آمده به وسيله انتخابات اخير ايران استفاده كنند. از آنان مي خواهم كه حداكثر استفاده را از وظيفه اي كه مردم من براي تعامل مدبرانه به من داده اند استفاده كرده و صادقانه به تلاش هاي دولت من براي گفتگوي سازنده پاسخ دهند. بيش از هر چيز ، از آنان مي خواهم كه كه افق هاي دورتر را نگاه كنند و باشهامت به من بگويند كه چه مي بينند و اگر اين كار را براي منافع ملي خود نمي كنند ، براي ميراث خود و فرزندان ما و نسل هاي آينده اين كار را انجام دهند.
586
انتهای پیام/