برداشت اول : هوش یک فعال رسانه ی باید از هوش متوسط افراد جامعه بالاتر باشد .
برداشت دوم : وقتی موضوعی درکانون توجه یک  رسانه‌ ی قرار می گیرد به زودی فراگیر و به موضوعی مهم تبدیل می شود و توجه افکار عمومی را به خود جلب می کند.

همین مساله مسوولان را حساس می کند تا به آن واکنش درخور و واقع بینانه بدهند و تدابیر لازم  را  بیندیشند تا مشکل حل شود ، در واقع از این منظر رسانه در مقام یک ابزار کنترل و نظارت اجتماعی مدافع منافع عمومی و جامعه است.
برداشت سوم : موضوعاتی که درکانون توجه سوژه پردازان و فعالان رسانه‌ ی حرفه ای قرار می‌گیرد، با برداشت های شخصی افراد عادی و غیر متخصص در خصوص موضوعات متفاوت است.
هفته گذشته بخشی از بازار تاریخی تبریز به عنوان یک اثر ملی و تاریخی طعمه حریق شد و سوخت ،  حادثه ی که چند ماه قبل یکی از فعالان رسانه ی محلی به نام مهرداد خوشکار مقدم وقوع آن را به دلیل استفاده از وسایل گرمایشی غیر استاندارد به ویژه در فصل سرما پیش بینی کرده و هشدارهای لازم را داده بود ، اما در آن زمان با وجود اینکه گزارش کوتاه وی در سطح وسیع در شبکه های اجتماعی منتشر شد متاسفانه هیج یک از مسوولان و نهادهای مسوول به آن واکنش نشان نداده و اقدامات پیشگیرانه را به عمل نیاورند، حالا حادثه درست درجایی و به همان علت اتفاق افتاده که در گزارش خبرنگار یاد شده تاکید شده بود.

این حادثه و بی توجهی مسوولان به هشدار های رسانه ی ، بار دیگر میزان شناخت و سواد رسانه ی آنان را به چالش کشید و افکار عمومی را با این پرسش جدی رو به رو کرد که اگر نهادهای مسوول گزارش رسانه یاد شده را مورد توجه قرار می دادند و به موقع برای رفع مشکلات اقدام می کردند چه بسا از بروز حادثه آتش سوزی جلوگیری می شد واین همه خسارت و زیان به مردم و کسبه وارد نمی شد.

پرسش دیگری که همچنان افکار عمومی را با خود درگیر کرده این است که مگر در سایر شهرهای تاریخی جهان و ایران بازار سنتی وجود ندارد؟ آن ها چگونه اقدام می کنند که درعین اقدامات بازسازی و مرمت های مورد نیاز هم بافت تاریخی و سنتی حفظ می شود و هم توقفی در فعالیت کسبه و تجار به وجود نمی آید.

 آری ، بخشی از بازار تاریخی تبریز درآتش سوخت و خسارات مالی فراوانی را به بار آورد ، خسارات و حادثه ی که با اقدامات قبلی و پیشگیرانه می توانست به وجود نیاید اما دراثر کوتاهی مسوولان و بی توجهی آنان به هشدارهای رسانه ی رخ داد و آن شد که نباید می شد.

نگارنده در اینجا قصد جسارت به مسوولان را ندارم ، اما این حادثه به خوبی نشان داد ما در زمینه دانش و سواد رسانه ی بسیاری از مسوولان با مشکل رو به رو هستیم و اغلب آنان نمی توانند به خوبی از ظرفیت های خبرنگاران و رسانه ها در جهت پیشگیریی ازحوادث و رفع مشکلات استفاده کنند.

عجیب نیست که گفته شود بسیاری از مسوولان ما شناخت و اطلاعات کافی از ساختار ها و کارکردهای رسانه ندارند و نمی دانند  آن چه توسط یک خبرنگار و یا رسانه دیده می شود و به رشته تحریر در می آید و یا نقد منصفانه می شود چه بسا می تواند منشا تحولات و پیشگیری از حوادث خسارت بار بزرگ باشد.

از : محمدرضا عزیزپور

586