به گزارش وقت نیوز ،‌ شالوده مقبره العشراء انجام شده و بنای یادبود آن در مرحله پایانی قرار داشت ، روزی از دفتر آقای سید محمد خاتمی که وزیر فرهنگ و ارشاد وقت بودند تماس گرفته شد و گفتند که ایشان می خواهد با شما صحبت کند و وقتی ارتباط دادند ، سئوال کرد آیا استاد شهریار وصیتی در مورد محل دفنشان بعد از فوت دارند ؟ عرض کردم اطلاعی ندارم ، گفتند اگر وصیتی در این خصوص ندارند نظرشان را جویا شوید که آیا مایل هستند در صورت درگذشت در مقبرة الشعراء به خاک سپرده شوند ؟ قرارشد بنحوی از ایشان بپرسم ولی با توجه به روحیّه ای که استاد داشت مشکل بود از وی چنین سئوالی بکنم  . با توجه به تاکید وزیر در این فکر بودم که چطور می توانم نظر وی را جویا شوم . معمولا اگر ایشان جایی دعوت می شد ویا بعضی روزها که سرحال بودند و شرایط هوا هم مناسب بود با ماشینم بیرون می بردم و گشت وگذاری درشهرو اطراف می کردیم . فکری بنظرم رسید و در یک روز مناسب ایشان را بردم به محوطه مقبرة الشعراء و ماشین را درکنار بنای مقبره ملاباشی که در آن تاریخ تخریب نشده بود توقف کردم . شهریار از شیشه جلو نگاهی به بنای یادبود انداخت وگفت این چیه ؟ گفتم استاد بنایی است که به یادبود خاقانی ، همام ، قطران و سایر شعرا و عرفای مدفون در این محل ساخته شده است . گفت پس اینجا قبرستان سرخاب است . گفتم بلی ودر مورد بنای یادبود و طبقه پایین آن توضیحاتی دادم که البته با توجه به شرایط جسمانی وی نمی توانستم همه جا را نشانش دهم . از ماشین پیاده نشد ولی در نهایت خندید و گفت « پس برای من هم اینجا تله گذاشته اید » . جوابم را گرفته بودم و وقتی ماوقع را به اطلاع وزیر رساندم ، ایشان گفته بود همین عبارت استاد برای محل دفن ایشان کافیست و آن را وصیت ایشان تلقی می کنیم .

 

586